Er werd de laatste weken door sommige politici en door enkele bedrijfsleiders/beroepsfederaties opgeroepen om “even de pauzeknop in te drukken”. Bedoeld werd dan de pauzeknop van het klimaat- en natuurbeleid.
Nochtans worden we – in aanloop van COP28 – tegelijk geconfronteerd met heel wat analyses die aantonen dat we nog steeds niet op koers liggen voor het behalen van de 1,5° Celsius doelstelling en dus voor het eerbiedigen van de Parijs-akkoorden…
Ondertussen ontbreekt het niet aan ellende veroorzaakt door extreem weer. En hoewel het fout is om een bosbrand, droogte, een overstroming of een orkaan direct in verband te brengen met klimaatverandering, twijfelen wetenschappers niet meer over het feit dat klimaatverandering ons meer en meer extreem weer gaat opleveren. Maar ook dat de landbouw in bepaalde streken zich sterk zal moeten aanpassen aan de gewijzigde weersomstandigheden.
Het is duidelijk, het klimaat zelf heeft geen pauzeknop! Van waar dan dat pleidooi? Het kan niet ontkend worden dat de energietransitie hoge investeringen vergt en daardoor nervositeit opwekt bij bedrijven en gezinnen. Vooral het feit dat we fossiele brandstoffen zo snel mogelijk moeten uitfaseren in toepassingen als gebouwverwarming en transport, maar ook in de industrie, roept vragen op. De competitiviteit van de bedrijven en de budgetten van de gezinnen worden onder druk gezet.
Hopelijk is er – met uitzondering van enkele hardnekkige klimaatontkenners aan de extreme kant van het politieke spectrum - geen twijfel meer dat we de energietransitie echt wel nodig hebben in het kader van de strijd tegen de klimaatverandering. Maar wat helaas veel te vaak onderbelicht blijft, is dat de energietransitie niet alleen nodig is voor de komende generaties, maar ook hier en nu veel voordelen biedt. De elektrificatie van de industrie, verwarming en zeker van het transport, brengt ons voordelen op vlak van zuiverdere lucht en geluidshinder. Aangenamere steden, minder hart- en luchtwegenklachten, maar ook lokale tewerkstelling en een betere handelsbalans en veel minder van ons geld dat naar de olie- en aardgas producerende landen verdwijnt. Op zich al voldoende redenen om de vinger vér weg te houden van de pauzeknop van de energietransitie en het klimaatbeleid!
De studiedag die ODE co-organiseerde op 21 november en die licht wierp op enkele cruciale elementen van het Europese energie- en klimaatbeleid en de gevolgen ervan voor de bedrijven en de samenleving, bracht nog een ander element naar voren. Als onze bedrijven niet mee zijn en binnenkort niet kunnen bewijzen dat ze duurzaam tewerk gaan, zullen ze de concurrentiestrijd verliezen. Competitiviteit wordt dus een kwestie van duurzaam beleid en innovatie, niet meer van kosten. Ook is de energietransitie per definitie haalbaar en betaalbaar, omdat niets doen pas echt onbetaalbaar zal blijken te zijn.
De energietransitie is dus niet alleen cruciaal voor het klimaat en de toekomstige generaties, maar ook voor de mensen en het milieu hier en nú én voor de concurrentiekracht van onze bedrijven. Elke aarzeling om af te stappen van fossiele energie en te investeren in hernieuwbare energie zal ons dus op heel veel vlakken zuur opbreken. Laten we die fout niet maken aan de vooravond van de legislatuur die de laatste kans zal zijn om de klimaatverandering binnen aanvaardbare grenzen te houden.
